Duyurular, Karalamalar, Can Sıkıntısı Falan..

Zaman hızını almış bir tren gibi birden fazlamızı her seferinde götürüyor uzaklara.

Huzurun ertesi gününde

Yaşıyorsak eğer

işte yaşamak budur. Kandırılmadan

Doyasıya yaşamak

Benden selam

Olsun Sana

Ne diyim Sevgilim

Kader Oldu Acılar

Zaman bizden bir şeyleri yine de alıyor, biliyoruz

Gidenler gittikçe, kalanlarla üst üste yığıldıkça

Yani bir şeylerimiz küflendikçe alabildiğine, öylece

Biz bunun adına umut diyoruz aslında. Bekliyoruz.

Bu bekleyişin sonunda sanki bir güneş doğacak

Kutlu bir günün tüm saatleri bizi işleyecekmiş gibi

Savaşları, haksızlıkları, ölümleri, nefretleri, öfkeleri

Tek bir atıfla bitirecekmiş gibi hani, öyle gelir yaa!

Bu adına umut dediğimiz böyle bir şey işte; sessizce

Kılıcını çekip kanımızı akıtan ve akan kanlarımızla 

Şiirler yazdıran, dualar ettiren ve duvarları süsleyen.

Yapacağımız her şeyi yapıyoruz.

Hem de hiç çekinmeden...

Hem seviyor, hem sevilmek istiyoruz

Eh biraz nefret, biraz ihtiras

Olmazsa olmazımız daha bir sürü şey

Nereye gitsek hep bu şeylerle

Bizden öncesinde ve sonrasında kalan

Bu şeylerle ne yaparsak yapalım

Her adımda borçlanıyoruz hayata...

Hadi bu da böyle olsun dediğimiz

Hayatımızın tamamına denk geliyor!

Karmaşa gözlerimin önünde çoğalıyor

Ve dur demek imkansız şerli gücüne karşı

Bu iftiharsız yalanın albenisi altında güçlü

Cesur ve çevik olmak mümkünse atık

Birisi çıksın, söylesin bu acının sebebini!

Bakıyorum hiç kimse yok direnmek için

Ölüm bir yalnızlık, yaşamak bir artık

Doğrusunu düşünmüyorum, böyle kalsın.

Balkısı altında uzanarak kara iksirin

Engel olduğumuz ne ki sırılsıklam?

İşte hepimiz görüyoruz şu an, karşıda

İflahı kesilmiş yüreğiyle hâlâ koşuyor

Kendine inanmak istiyor ezile ezile

Elindeki yegâne silahı kullanmak için

Gözlerine perde, diline dikebli teller çekiyor!

Gerisinde durduğumuz zaman parçası

Kılıcını savuruyor boynumuza naif dualarla

Artık yeter deyip saldırmak için birleşsek

Ecdadın günahını domuz bağıyla boğsak

Kim bizi suçlayabilir ki o zaman, söyleyin!

Sırtımızda kaderini yaşadı

Yine zaman hızla canımızı okuyor.

Dışarısı yağmur, çamur ve kıyamet

Sussak bir türlü, konuşsak başka türlü..

Biraz tuhaf bir duygu aslında... yarın akşam kız kardeşimin kınası olacak. Onu ne kadar seviyor olduğumun bir tarifi yok, ve böyle tarif yapılamaz da... İnanıyorum ki her şey çok güzel olacak:)

Zaman geçtikçe tanımaya başlıyorum Kendimi, onları ve her şeyi daha çok görüyorum Bakıyorum ki karşımda bir ayna, dev gibi Her sığmış içine bir şekilde Sıyrılıp çıkıyorum içinden bu kaosun Sonra avuçlarımda küçülüyor her şey

Web sitemi tekrardan dizayn ettim. :) Sanırım güzel oldu..